Dysplazja stawu biodrowego

Dysplazja stawu biodrowego to niedostateczny rozwój kości i innych elementów tworzących ten staw, a zwłaszcza zbyt płytkie i strome brzegi panewki na kości biodrowej, w której jest umowcowana kość udowa. Stan taki powoduje, że kość udowa w miarę możliwości zwiększa się na siły mięśni i ich napięcia, zostaje trwale wysunięta z panewki poza staw. Dochodzi wtedy do zwichnięcia stawu, które uniemożliwia dziecku prawidłowe chodzenie.

Jedną z przyczyn występowania dysplazji stawu biodrowego są uwarunkowania genetyczne. Rodzinne obciążenie jest istotnym czynnikiem ryzyka, również płeć dziecka - bardziej narażone są dziewczynki. Wpływ na wystąpienie tej wady, mają także: duża masa urodzeniowa, położenie miednicowe podczas porodu, ciąża mnoga oraz porody pierworódek. Na rozwinięcie się dysplazji mogą mieć również wpływ nieodpowiednie praktyki pielęgnacyjne takie jak ciasne obwijanie noworodka z wyprostowanymi nóżkami.

Dysplazja nie rozpoznana i nie leczona, w niewielkim procencie przypadków zanika samoistnie. W przeważającej ilości przypadków postępuje prowadząc do nieodwracalnych zmian. Nieprawidłowo wykształcona panewka nie jest w stanie utrzymać głowy kosci udowej w pozycji stojącej co doprowadza do jej powolnego wysuwania się. Głowa w ten sposób powoduje dalsze zniekształcenie panewki biodra, bądź w najgorszym wypadku wychodzi całkowicie z panewki co określa się zwichnięciem biodra. Wczesne rozpoznanie ma więc temy zapobiec. Część dzieci z dysplatycznym biodrem nie zostaje zdiagnozowana i pozornie rozwija się prawidłowo. Objawami, które stwierdza się w rozpoznaniu późnym dysplazji są między innymi: skrócenie kończyny, wypuklenie krętarza większego oraz nieprawidłowy chód. W miarę wzrostu dochodzi do szybkiego zużycia się nieprawidłowo ukształtowanego stawu co prowadzi do zwyrodnienia. Dla prawidłowego a przede  wszystkim skutecznego leczenia i rokowania bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie.

Jakie są objawy dysplazji stawu biodrowego?

• niestabilnością biodra, czyli przesuwaniem się kości udowej poza granicami stawu (panewki) - powoduje to wyczuwalne w kilku pierwszych tygodzniach zycia dziecka przeskakiwanie w stawie biodrowym podczas odwiedzenia i przywidzenia nóżek,
• po okrosie noworodkowym dominuje ograniczenie odwiedzenia nóżek w biodrach (czyli trudności w ich odchylaniu na bok).